Jeśli utraciłeś równowagę i przechyliłeś się tak mocno, że za późno już na niską podpórkę, możesz jeszcze spróbować podpórki wysokiej. Podobnie, jak podpórkę niską, można ją wykonać na wiele sposobów – wszystko zależy od tego, jak bardzo się przechyliłeś i z jakiej pozycji zaczynasz. Wysokiej podpórki używasz także wtedy, gdy trzeba położyć się na dużą falę, która stara się Cię przewrócić.
Rozpoczniemy od nauki podpórki za pomocą jednego pociągnięcia, a potem zajmiemy się wykorzystaniem ruchu zbliżonego do piórkowania, co pozwala podpierać się przez dłuższy czas podczas spływu kajakowego. Ale jeśli nie przeczytałeś jeszcze rozdziału podstawy ratownictwa, to zrób to teraz. Musisz opanować przede wszystkim umiejętności tam opisane przed spływem kajakowym.
Określenie ,,wysoka podpórka” może wprowadzać w błąd, gdyż przy jej wykonywaniu powinieneś trzymać ręce tak nisko, jak to możliwe i operować możliwie poziomo ułożonym wiosłem. Powinieneś także przygotować się na wiele kąpieli w trakcie ćwiczeń i spływów kajakowych.
Rozpocznij od ułożenia poziomo, możliwie blisko ciała wiosła trzymanego, jak do wiosłowania na wprost podczas spływu kajakowego. Pamiętaj, że przy wysokiej podpórce musisz być w stanie precyzyjnie kontrolować kajak przy pomocy stóp i kolan, więc upewnij się, że podnóżek jest właściwie ustawiony i Twoje pięty dotykają dna kajaka, stopy podnóżka, a kolana pokładu. Taka pozycja zabezpiecza Cię także przed wypadnięciem z kajaka, kiedy silnie przechylasz się na boki podczas spływu kajakowego.
Przechyl się na tyle, aż zaczniesz się przewracać. Kiedy Twoje ciało dotknie powierzchni wody, przekrzyw tułów i obróć się lekko twarzą w górę. Taka pozycja umożliwia wykorzystanie mięśni tułowia jako głównej siły do podpórki, a także umożliwia pozostawienie na powierzchni wody wiosła, którym wykonasz szerokie, podpierające pociągnięcie.
Utrzymuj wiosło ponad powierzchnią wody i czekaj, aż tułów chlapnie w wodę i utraci rozpęd. W ten sposób będziesz mógł wykorzystać podpierającą siłę wynikającą z zanurzenia wiosła w wodzie do odzyskania równowagi kajaka, a następnie tułowia. Cały czas staraj się utrzymywać wiosło możliwie poziomo i oczywiście obróć je tak, aby pracująca strona podpierającego pióra była skierowana w dół.
Twoje ręce, a zwłaszcza stawy barkowe będą narażone na całkiem spore obciążenie w dość nietypowej pozycji, dlatego niezbędne jest utrzymywanie rąk możliwie blisko tułowia — w ten sposób minimalizujesz ryzyko kontuzji stawów barkowych. Rozpocznij szerokie pociągnięcie płasko ułożonym wiosłem, silnie naciskając na pióro. Wykorzystuj siłę mięśni tułowia, który powinien odkręcać się i prostować. Uzyskasz w ten sposób sporą siłę podpierającą, którą powinieneś wykorzystać do szybkiego wykonania opisanych dalej kroków.
Twoje częściowo zanurzone w wodzie ciało jest utrzymywane siłą wyporu i nie potrzebuje wiele wsparcia. Wykorzystaj ten moment do wyprostowania kajaka. Trzymając tułów zanurzony w wodzie i naciskając wiosłem na powierzchnię wykonaj ruch bioder prostując kajak.
Kiedy kajak będzie prawie wyprostowany, szybko wyciągnij tułów z wody, cały czas naciskając na wiosło. Podobnie, jak przy płaskiej podpórce, myśl o całym ruchu, jak o wciąganiu pod siebie, a nie o wyciąganiu siebie nad kajak. Cała operacja jest łatwiejsza, jeśli trzymasz ciało blisko osi obrotu kajaka, a więc w końcowej fazie możesz wychylić się daleko do tyłu.
Może się zdarzyć, że pojedyncze pociągnięcie wiosłem podczas spływu kajakowego nie trwa dostatecznie długo, abyś zdążył wyprostować kajak i siebie. W pewnym momencie siła podpierająca znika, a wiosło zanurza się w wodę bez oporu. Powinieneś wtedy szybko przekręcić lekko wiosło i ,,wyślizgnąć” je z wody. Kiedy pióro się wynurzy, zacznij szybkie szerokie pociągnięcie od tyłu i ewentualnie znowu do tyłu. Poruszanie wiosłem na przemian w tył i w przód (pamiętaj o zmianie kąta natarcia pióra, aby nie ,,wciąć” go pod wodę)zapewni Ci długie oparcie i dość czasu na wyprostowanie kajaka. Opisywana tu technika przypomina piórkowanie opisane w rozdziale pływanie bokiem na spływie kajakowym. Przechylenie się do tyłu, na rufę, ułatwi cały manewr. Jeśli wszystko jest wykonywane prawidłowo, możesz podpierać się w ten sposób tak długo, jak zapragniesz.
Ćwicz i eksperymentuj z wysoką podpórką, aż opanujesz ją dobrze na obydwie strony. Wysoka podpórka, jest także ważną częścią eskimoski, a więc opanowanie eskimoski po opanowaniu wysokiej podpórki nie jest takie trudne.
